Τρίτη 13 Μαΐου 2014

ARARAT

Την Παρασκευή, 23 Μαΐου 2014 η Κινηματογραφική Λέσχη Ερέτριας και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ερέτριας "Κ. Κανάρης" θα προβάλουν σε επετειακή προβολή την ταινία "Αrarat" του Atom Egoyan.

Πολιτική, Ιστορική, Δραματική Έγχρωμη | 2002 | 115' | Ακατάλληλο κάτω των 15

Η ταινία βασίζεται στην μικρού μήκους ταινία "A Portrait of Arshile (1995)" και εξιστορεί το μεγάλο έγκλημα κατά των Αρμενίων. Αποτελεί την πρώτη απόπειρα μεταφοράς στην οθόνη ενός ιστορικού γεγονότος, της γενοκτονίας ενάμισι εκατομμυρίου συνανθρώπων μας, που δολοφονήθηκαν από τους Νεότουρκους Κεμαλικούς. 

Η προβολή θα γίνει στον Πολιτιστικό Σύλλογο "Κ. Κανάρης" χάρτης (έναντι Ι.Ν. Παραβουνιώτισσας)
Ώρα: 20:45
Η είσοδος είναι ελεύθερη!

Υπόθεση
Σ`έναν κόσμο γεμάτο από ψέμα, πώς μπορείς να καταλάβεις ποιος λέει την αλήθεια; Αφετηρία για αυτή την ταινία είναι ένα ιστορικό γεγονός: το 1915 περισσότερο από ένα εκατομμύριο Αρμένιοι (τα δύο τρίτα του συνόλου πληθυσμού αρμενικής καταγωγής) σφαγιάσθηκαν από τους Οθωμανούς Τούρκους, μια αληθινή γενοκτονία την οποία το σύγχρονο τουρκικό κράτος ποτέ δεν αναγνώρισε.
Ο νεαρός RaffiDavid Alpay, κατά την επιστροφή του από την Τουρκία την οποία είχε επισκεφτεί για να τραβήξει μερικά σπάνια πλάνα για να προστεθούν σε μια ταινία, προκαλεί την καχυποψία ενός βετεράνου τελωνειακού υπαλλήλου, Christopher Plummer, ο οποίος τον θέτει υπό καθεστώς ελέγχου και κράτησης. Τις δύσκολες ώρες που ο Raffi προσπαθεί να πείσει τον χωροφύλακα πως τα μεταλλικά κουτιά δεν περιέχουν τίποτα παραπάνω από αρνητικά φιλμ, βγάζει από μέσα του ολόκληρη την ιστορία της άτυχης πατρίδας του της Αρμενίας και τον τρόπο που σχεδόν έναν αιώνα πριν οι ομόφυλοι του σφαγιάστηκαν δίχως οίκτο από τους αιμοβόρους Τούρκους. 
Ο Atom Egoyan χρησιμοποιεί την κατασκευή της «ταινίας μέσα στην ταινία», για να προπαγανδίσει την ανάγκη αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων. Το ιστορικό παρελθόν, τα τραύματα, και οι ανοικτές πληγές, εισβάλλουν δυναμικά στο παρόν και διαταράσσουν τόσο τις ισορροπίες της ψυχής όσο και την καθημερινότητα. Η ταινία αποτελεί μια συνέχεια των προβληματισμών του Καναδοαρμένιου σκηνοθέτη σχετικά με την οικογένεια, το τραύμα της απώλειας, την παραποίηση της πραγματικότητας από τα μέσα καταγραφής.

Στην Τουρκία η προβολή της ταινίας απαγορεύτηκε, ενώ τα μέσα ενημέρωσης μιλούσαν για «διαστρέβλωση της Ιστορίας, προπαγάνδα μίσους, αντι-τουρκική παραγωγή χρηματοδοτούμενη από το αρμενικό λόμπι», όταν το φιλμ ήταν ακόμα στα γυρίσματα. Το 22ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Κωνσταντινούπολης αρνήθηκε να εντάξει το Αραράτ στο πρόγραμμά του, αμφισβητώντας την «καλλιτεχνική αξία» της ταινίας και προσκομίζοντας ως απόδειξη τις ελάχιστες αρνητικές κριτικές που είχαν δημοσιευτεί για την ταινία σε διάφορες χώρες. Λίγο αργότερα το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας αποφάσισε τη διενέργεια σχετικής έρευνας καταλήγοντας ότι, η παρουσίαση του φιλμ στην Τουρκία θα ήταν «ανάρμοστη». Η ταινία δεν προβλήθηκε ποτέ στις αίθουσες της γείτονος χώρας. Τέλος να σημειώσουν ότι παρά τις αντιδράσεις εθνικιστών, Τουρκικό τηλεοπτικό κανάλι αποφάσισε την προβολή του Αραράτ το 2010 στη μικρή οθόνη. Η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα στις Κάνες.

Ο Atom Egoyan δηλώνει: "Νομίζω ότι υπάρχει η προσδοκία ότι η ταινία θα πει επιτέλους την αλήθεια για το τι συνέβη τότε. Όμως δεν είναι αυτό το θέμα της. Η ταινία διερευνά ποία είναι σήμερα τα αποτελέσματα εκείνων των γεγονότων... Όταν είσαι βίαιος με οποιοδήποτε τρόπο, χρειάζεται να είσαι ικανός να αρνηθείς την ανθρώπινη υπόσταση του άλλου, να "αφαιρείς", να θεωρείς ότι ο ’λλος δεν έχει το δικαίωμα να υπάρχει. Η ταινία μπορεί να κάνει τους θεατές να κατανοήσουν ότι υπάρχουν και άλλες ιστορίες, άλλες οπτικές που δεν μπορείς να "αφαιρέσεις". Η γενοκτονία είναι το αποτέλεσμα που προκύπτει όταν υπάρχει η δυνατότητα να "αφαιρέσεις" έναν ολόκληρο λαό. Ωστόσο αυτό μπορεί να συμβεί και σε μια εσωτερική κατάσταση- να "αφαιρέσεις" [από το σύνολο] ένα μέλος της οικογένειας -όλοι μπορούμε να το κάνουμε. Όμως πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να προσπαθούμε να ανακαλύψουμε την πολυπλοκότητα του δικαιώματος του άλλου να υπάρχει.
«Το Αραράτ είναι ένας στοχασμός στον πνευματικό ρόλο που διαδραμάτισε η τέχνη στον διαρκή αγώνα του λαού μου να εξιλεωθεί από τα βαθιά τραύματα της γενοκτονίας. Δεν καταστράφηκαν μόνο ανθρώπινες ζωές, καταστράφηκε και το αποτύπωμα της ανθρωπιάς μέσα μας. Η πρόκλησή μου ήταν να εξορκίσω τις επικές συνέπειες της γενοκτονίας αντικαθιστώντας τες με προσωπικές στιγμές που μοιράστηκαν οι σημερινοί χαρακτήρες της ταινίας μου. Αν η ιστορία πρέπει απαραίτητα να λέγεται, η ζωή πρέπει το ίδιο απαραίτητα να φτιάχνεται».«Αυτό που προσπαθώ με την ταινία μου είναι να ωθήσω τον θεατή να σκεφτεί τι σημαίνει να λαμβάνονται αποφάσεις για κάποιους που ζουν σήμερα από ανθρώπους που πλέον δεν είναι στη ζωή»."
Βραβεία
Η ταινία κέρδισε αρκετά βραβεία μεταξύ των οποίων αυτό της Καλύτερης Καναδέζικης Ταινίας στα Genie Awards (2003). Επιπλέον, "ονομάστηκε" ως η Καλύτερη Ταινία της χρονιάς και πήρε ακόμα δύο βραβεία, αυτά του Σχεδιασμού Κοστουμιών και της Πρωτότυπης Μουσικής. Η Arsinée Khanjian κέρδισε το Βραβείο Α' Γυναικείου Ρόλου και ο Elias Koteas Βραβείο Β' Ανδρικού Ρόλου στα Genie Awards (2003). Επίσης, ο Egoyan κέρδισε βραβείο από την Writers Guild of Canada το 2003. Η ταινία, κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Ταινίας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα από την Political Film Society καθώς επίσης κέρδισε το Χρυσό Βερίκοκο στο Yerevan το 2004.
Σύνδεσμοι
                          
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Atom Egoyan | Σενάριο: Atom Egoyan | Πρωταγωνιστούν: Charles Aznavour, Christopher Plummer, David Alpay, Arsinée Khanjian, Eric Bogosian | Παραγωγή: Atom Egoyan, Robert Lantos | Μουσική: Mychael Danna | Χώρες Παραγωγής: Καναδάς, Γαλλία | Φωτογραφία: Paul Sarossy | Μοντάζ: Susan Shipton | Γλώσσες: Αγγλικά, Αρμένικα, Γαλλικά, Γερμανικά | Γυρίσματα: Toronto Film Studios, Drumheller & Calgary Καναδάς, Βαν Τουρκία (πλάνα) | Κοστούμια: Beth Pasternak
Trailer

Τετάρτη 7 Μαΐου 2014

Έλα να δεις

Την Παρασκευή, 9 Μαΐου 2014 θα προβληθεί η συγκλονιστική, αντιπολεμική, ταινία "Έλα να δεις" του Elem Klimov, προς τιμήν της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης των λαών στις 9 Μαίου 1945.

Πολιτική, Ιστορική, Δραματική | Έγχρωμη | 1985 | 136' | Ακατάλληλο κάτω των 15

Κάνοντας μια θαρραλέα βουτιά στην κόλαση του πολέμου η μόλις πέμπτη και τελευταία ταινία του Klimov μας υπενθυμίζει τι εστί πραγματικά ναζισμός επιστρέφοντας στη σφαγή των Ρώσων από τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Πρωτότυπος τίτλος: Come and See, Idi i smotri, ИДИ И СМОТРИ
Σκηνοθεσία: Elem Klimov
Σενάριο: Ales Adamovich, Elem Klimov


Η προβολή θα γίνει στον Πολιτιστικό Σύλλογο "Κ. Κανάρης" χάρτης (έναντι Ι.Ν. Παραβουνιώτισσας) 
Ώρα: 20:45 
Η είσοδος είναι ελεύθερη!

Υπόθεση
Λευκορωσία 1943, οι Γερμανοί ναζί καταστρέφουν ολοσχερώς 618 χωριά καίγοντας ζωντανούς τους κατοίκους τους, κυρίως γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου σκοτώθηκαν 2.2 εκατομμύρια Λευκορώσοι, ο Φλόρια προσπάθησε να βοηθήσει τους αδύναμους συμπολίτες του, μόνος και χωρίς κανένα έλεος θα δει να διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια του ό,τι πιο φρικαλέο έχει ζήσει η ανθρωπότητα. Η αντιπολεμική ταινία του Ρώσου σκηνοθέτη συγκλονίζει με τον αριστοτεχνικά ωμό ρεαλισμό της. Με κεντρικό ήρωα ένα 12χρονο αγόρι, τον Φλόρια, η ταινία δείχνει τη γερμανική μάστιγα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τις φρικαλεότητες των Ναζί και την καταρράκωση χωρίς επιστροφή μιας αθωότητας, που είχε την ατυχία να βρεθεί στο κέντρο του πολέμου.
Το «Έλα να δεις» είναι ένα εικαστικό επίτευγμα. Η ποίηση των εικόνων του Elem Klimov, η ιμπρεσιονιστική αισθητική τους σχεδόν υπνωτίζουν το θεατή. Κι όταν η ποίηση αρχίζει να παραχωρεί τη θέση της στο ρεαλισμό, διατηρώντας όμως την ιμπρεσιονιστική προσέγγιση, ο θεατής αισθάνεται να δονείται εσωτερικά. Είναι η φρίκη και ο θυμός που έρχονται να δικαιώσουν τις εικόνες ενός σκηνοθέτη που προσέφερε ένα αριστούργημα στον παγκόσμιο κινηματογράφο.
Εναλλάσσοντας τον ντοκιμαντεριστικό ρεαλισμό με αναπάντεχα διαλείμματα λυρισμού, ο Klimov προσγειώνει σταδιακά τον θεατή σε μια μπαρόκ και συναισθηματικά εξοντωτική εμπειρία. Με τη βοήθεια μιας ηχητικής μπάντας στοιχειωμένης από ανάσες, κραυγές και χτυποκάρδια, ο σκηνοθέτης συλλαμβάνει σκηνές δυσβάσταχτης φρίκης και γνήσιου τρόμου και χρησιμοποιεί την παροξυσμική εικονογράφησή του για να διοχετεύει τακτικά ηλεκτροσόκ στον θεατή. Βεβαιώνοντας, έτσι, ότι τίποτε σε αυτό το εξπρεσιονιστικό και ασφυκτικό όραμα βίας δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο. Και μετατρέποντας το «Έλα Να Δεις» σε μια από τις πιο σφοδρές αντιπολεμικές δηλώσεις που έχει συντάξει ποτέ το σινεμά.

Δήλωση του Elem Klimov: «Δεν μετανιώνω που έκανα αυτήν την ταινία. Κάποιος πρέπει να κάνει τη διαφορά πού και πού, ώστε να γίνει κάτι αξιόλογο. Εδώ βρίσκεται το μυστικό της καλής δουλειάς, να μπορείς να προσφέρεις στον κόσμο κάτι πραγματικά σοβαρό, πραγματικά μεστό νοήματος.»

Δήλωση του Σον Πεν: «Πριν από μερικά χρόνια μου τηλεφώνησε ο πατέρας μου και μου είπε να αφήσω ο,τι κι αν έκανα και να πάω στο Πανεπιστήμιο του Λος Άντζελες. Κάποιο τμήμα είχε προγραμματίσει προβολή μια ρωσικής ταινίας, ενός σκηνοθέτη ονόματι Elem Klimov και δεν έπρεπε να τη χάσω. Βετεράνος σε πάνω από 36 αποστολές στο Βερολίνο κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο πατέρας μου ποτέ δεν υπήρξε ένθερμος θαυμαστής των ταινιών που αναφέρονται στον πόλεμο αντιλαμβανόμενος είτε τις ανακρίβειες, είτε την τάση της ρομαντικής θέασης των μαχών. Αυτή η ταινία ήταν το "Έλα να δεις", μια εξαιρετική αντιπολεμική ταινία. Χαίρομαι που έφτασα ως εκεί, εκείνη την ημέρα γιατί αυτό που είδα θα μείνει χαραγμένο μέσα μου για πάντα. Είναι ένα αριστούργημα, όχι μόνο για τον κινηματογράφο αλλά και για όλη την ανθρωπότητα.»
Βραβεία
Το "Έλα να Δεις" είναι ένα συγκλονιστικό έπος και αποτελεί μια βίαιη καταδίκη του πολέμου. Απέσπασε το Βραβείο FIPRESCI στο Φεστιβάλ Μόσχας το 1985.
Έχοντας αποσπάσει το βραβείο Καλύτερης Ταινίας η αντιπολεμική ταινία του Ρώσου δημιουργού, Elem Klimov, κατατάσσεται μεταξύ των αριστουργημάτων του κινηματογράφου.
Σύνδεσμοι
                         
Αφίσα
 
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Elem Klimov | Σενάριο: Ales Adamovich, Elem Klimov | Πρωταγωνιστούν: Aleksey Kravchenko, Olga Mironova, Liubomiras Laucevičius, Valeriy Kravchenko, Vladas Bagdonas, Jüri Lumiste, Evgeniy Tilicheev, Viktor Lorents, Adolf Hitler (υλικό από αρχείο) Εταιρεία Παραγωγής: Mosfilm, Belarusfilm | Χώρα Παραγωγής: Σοβιετική Ένωση | Μουσική: Oleg Yanchenko, Μοzart Γλώσσες: Ρώσικα, Γερμανικά | Φωτογραφία: Aleksei Rodionov | Μοντάζ: Valeriya Belova | Κοστούμια: Eleonora Semyonova
  • Trailer

Πέμπτη 1 Μαΐου 2014

Το Αλάτι της Γης

Την Παρασκευή, 2 Μαΐου 2014 θα προβληθεί η ταινία "Το Αλάτι της Γης" του Herbert J. Biberman, ως φιέρωμα στην Εργατική Πρωτομαγιά".

Πολιτική, Κοινωνική | Μαυρόασπρη | 1954 | 94' | Η.Π.Α. | Κατάλληλο, επιθυμητή γονική συναίνεση

Απαγορεύτηκε! Η ταινία που δεν ήθελε να δείτε η αμερικανική κυβέρνηση. Μια από τις πιο τολμηρές πολιτικές ταινίες στην Ιστορία του Αμερικανικού Κινηματογράφου, βασισμένη σε μια πραγματική απεργία. Αποτελεί ένα σπάνιο παράδειγμα που προωθεί τον κοινωνικό ρεαλισμό.
Πρωτότυπος τίτλος: Salt of the Earth
Σκηνοθεσία: Herbert J. Biberman
Σενάριο: Michael Wilson

Η προβολή θα γίνει στον Πολιτιστικό Σύλλογο "Κ. Κανάρης" χάρτης (έναντι Ι.Ν. Παραβουνιώτισσας) 
Ώρα: 20:45 
Η είσοδος είναι ελεύθερη!

Υπόθεση
Σ' ένα ορυχείο του Νέου Μεξικού, οι αφόρητες συνθήκες δουλειάς και διαβίωσης αναγκάζουν τους εργάτες να κατέβουν σε απεργία, ενώ ιδιοκτήτες και αστυνομία χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να κάμψουν την απόφασή τους.
Βασισμένη στην πραγματική απεργία ενάντια στην αυτοκρατορία της εκμετάλλευσης ορυχείων στο Νέο Μεξικό, η ταινία καταδεικνύει την εκμετάλλευση των Αμερικανο-Μεξικανών εργατών και της γυναίκας εργάτριας που διεκδικεί ίσα δικαιώματα από τους λευκούς (Αγγλο-Αμερικάνους, όπως αποκαλούνται) βιομηχάνους.
Κάποτε η γη ανήκε στην κοινότητα, η Εταιρεία Ψευδαργύρου, όμως, ήρθε ξαφνικά, ανέλαβε την εκμετάλλευσή της κι άφησε στους κατοίκους την «επιλογή» είτε να φύγουν ή να δεχτούν να εργαστούν με εξαιρετικά χαμηλούς μισθούς κι άθλιες συνθήκες. Αναγκάζονται να ζουν σε σπίτια που ανήκουν στη διεύθυνση, να ψωνίζουν σε καταστήματα που ανήκουν στη διεύθυνση. Τα σπίτια είναι καλύβες ανθυγιεινές και χωρίς υδραυλικά. Τα καταστήματα πουλούν τα προϊόντα τους σε πολύ υψηλές τιμές, πράγμα που αναγκάζει τους εργάτες να ζουν χρεωμένοι. Οι συνθήκες ασφαλείας για τους εργάτες είναι ανύπαρκτες, ειδικά αν συγκριθούν μ’ αυτές των ορυχείων όπου εργάζονταν λευκοί. Ενώ στους λευκούς επιτρέπεται να δουλεύουν σε ζευγάρια, οι Μεξικάνοι αναγκάζονται να διεκπεραιώνουν τις πιο επικίνδυνες εργασίες μόνοι, κι όταν διαμαρτύρονται, η διεύθυνση τους απειλεί με απολύσεις. 
Η αστυνομία συνωμοτεί με τους ιδιοκτήτες του ορυχείου για να σπάσει η απεργία, διαλύοντας τις συγκεντρώσεις των απεργών. Βρίζοντας και χρησιμοποιώντας ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς, αλλά και σωματική βία, η αστυνομία συλλαμβάνει έναν από τους εργάτες, τον Ραμόν κι ύστερα τον κατηγορεί για αντίσταση κατά της αρχής. Καθώς η απεργία συνεχίζεται, διώχνει τους εργάτες από τα σπίτια τους και καταστρέφει τις περιουσίες τους.
Η απεικόνιση των Μεξικάνων και των μεταναστών στην ταινία δεν ανταποκρίνεται στα πρότυπα του Χόλυγουντ. Δεν παρουσιάζονται ως τα τίμια θύματα που αποζητούν να κερδίσουν την εύνοια του λευκού. Στο «Αλάτι της Γης» οι απεργοί είναι υπερήφανοι αγωνιστές. 
Οι διαπραγματεύσεις με τη διεύθυνση αποτυγχάνουν, ένας εργάτης τραυματίζεται κι οι απεργοί αποχωρούν και αναδιοργανώνονται. Είναι η σειρά των γυναικών να αναλάβουν δράση. Οι γυναίκες παρατάσσονται ως ανταπεργοσπάστριες και διεκδικούν, εκτός των άλλων, ισότητα και ίση αντιμετώπιση από τους άνδρες. 
Μεγάλη νίκη αποτελεί η συνειδητοποίηση ότι η προκατάληψη και η κακή μεταχείριση είναι συνθήκες που δεν επιβάλλονται πάντα και μόνο από εξωτερικούς παράγοντες.
Παραλειπόμενα:
• «Το Αλάτι της Γης» είναι βασισμένη σε μια πραγματική απεργία και χρησιμοποιεί εργάτες του ορυχείου στο καστ της. 
• Η ταινία είναι η μοναδική επίσημα που έχει ποτέ απαγορευτεί στις ΗΠΑ λόγω μαύρης λίστας. Η απαγόρευση διατηρήθηκε καθ’ όλα τα 1950 κι ως το 1965. Σήμερα θεωρείται κρατικός θησαυρός!
• Οι βασικοί που συμμετείχαν στην παραγωγή ήταν μέλη της διαβόητης Μαύρης Λίστας. Τα μέλη της παραγωγής είχαν μαζευτεί για γυρίσματα στην πόλη Σέντραλ του Νέο Μεξικό και μια επιτροπή πολιτών τους επισκέφτηκε. Πολύ απλά τους πέταξαν έξω από την πόλη. Έπειτα μεταφέρθηκαν στο Σίλβερ Σίτι και εκεί τους είπαν «φύγετε από την πόλη… ή θα φύγετε σε μαύρα κουτιά»! 
• Η ηθοποιός Rosaura Revueltas ήταν πολύ γνωστή στην χώρα της το Μεξικό. Αφού έπαιξε σε αυτή την ταινία, κατηγορήθηκε ως κομουνίστρια και απελάθηκε από τις ΗΠΑ. Ενώ συνέχισε να παίζει στην χώρα της, ποτέ δεν έκανε ξανά ταινία στις ΗΠΑ.
• Τα δικαιώματα εκμετάλλευσης του έργου έληξαν το 1982, αλλά κανείς από τους δημιουργούς ή τους απογόνους του δεν τα ανανέωσαν. Έκτοτε η ταινία είναι έκθετη σε κάθε εκμετάλλευση και μάλιστα δωρεάν. 
Αφίσα
 
Βραβεία
Karlovy Vary International Film Festival (1954)
Καλύτερη Ηθοποιός
Rosaura Revueltas
Νίκη
Βραβείο Crystal Globe
Herbert J. Biberman
Μαζί με το Vernye druz'ya (1954)
Νίκη
National Film Preservation Board, USA  (1992)
National Film Registry
Νίκη

• Καλύτερη ξένη ταινία του 1955 για τους Γάλλους κριτικούς.
• Το 1992 επιλέχθηκε για το Κρατικό Αρχείο Ταινιών της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου. 
Σύνδεσμοι
                          
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Herbert J. Biberman | Σενάριο: Michael Wilson | Ηθοποιοί: Rosaura Revueltas, Will Geer, David Wolfe, Mervin Williams, David Sarvis, Ernesto Velázquez, Juan Chacón, Henrietta Williams | Παραγωγή: Paul Jarrico, Jules Schwerin | Μουσική: Sol Kaplan | Γλώσσα: Αγγλικά, Ισπανικά | Μοντάζ: Joan Laird, Ed Spiegel Φωτογραφία: Stanley Meredith, Leonard Stark | Χώρα Παραγωγής: Η.Π.Α.
Trailer