Την Παρασκευή, 23 Μαΐου 2014 η Κινηματογραφική Λέσχη Ερέτριας και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ερέτριας "Κ. Κανάρης" θα προβάλουν σε επετειακή προβολή την ταινία "Αrarat" του Atom Egoyan.
Πολιτική, Ιστορική, Δραματική | Έγχρωμη | 2002 | 115' | 
Η ταινία βασίζεται στην μικρού μήκους ταινία "A Portrait of Arshile (1995)" και εξιστορεί το μεγάλο έγκλημα κατά των Αρμενίων. Αποτελεί την πρώτη απόπειρα μεταφοράς στην οθόνη ενός ιστορικού γεγονότος, της γενοκτονίας ενάμισι εκατομμυρίου συνανθρώπων μας, που δολοφονήθηκαν από τους Νεότουρκους Κεμαλικούς.
Η προβολή θα γίνει στον Πολιτιστικό Σύλλογο "Κ. Κανάρης" χάρτης (έναντι Ι.Ν. Παραβουνιώτισσας)
Ώρα: 20:45
Η είσοδος είναι ελεύθερη!
Σ`έναν κόσμο γεμάτο από ψέμα, πώς μπορείς να καταλάβεις ποιος λέει την αλήθεια; Αφετηρία για αυτή την ταινία είναι ένα ιστορικό γεγονός: το 1915 περισσότερο από ένα εκατομμύριο Αρμένιοι (τα δύο τρίτα του συνόλου πληθυσμού αρμενικής καταγωγής) σφαγιάσθηκαν από τους Οθωμανούς Τούρκους, μια αληθινή γενοκτονία την οποία το σύγχρονο τουρκικό κράτος ποτέ δεν αναγνώρισε.
Ο νεαρός Raffi, David Alpay, κατά την επιστροφή του από την Τουρκία την οποία είχε επισκεφτεί για να τραβήξει μερικά σπάνια πλάνα για να προστεθούν σε μια ταινία, προκαλεί την καχυποψία ενός βετεράνου τελωνειακού υπαλλήλου, Christopher Plummer, ο οποίος τον θέτει υπό καθεστώς ελέγχου και κράτησης. Τις δύσκολες ώρες που ο Raffi προσπαθεί να πείσει τον χωροφύλακα πως τα μεταλλικά κουτιά δεν περιέχουν τίποτα παραπάνω από αρνητικά φιλμ, βγάζει από μέσα του ολόκληρη την ιστορία της άτυχης πατρίδας του της Αρμενίας και τον τρόπο που σχεδόν έναν αιώνα πριν οι ομόφυλοι του σφαγιάστηκαν δίχως οίκτο από τους αιμοβόρους Τούρκους.
Ο Atom Egoyan χρησιμοποιεί την κατασκευή της «ταινίας μέσα στην ταινία», για να προπαγανδίσει την ανάγκη αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων. Το ιστορικό παρελθόν, τα τραύματα, και οι ανοικτές πληγές, εισβάλλουν δυναμικά στο παρόν και διαταράσσουν τόσο τις ισορροπίες της ψυχής όσο και την καθημερινότητα. Η ταινία αποτελεί μια συνέχεια των προβληματισμών του Καναδοαρμένιου σκηνοθέτη σχετικά με την οικογένεια, το τραύμα της απώλειας, την παραποίηση της πραγματικότητας από τα μέσα καταγραφής.
Στην Τουρκία η προβολή της ταινίας απαγορεύτηκε, ενώ τα μέσα ενημέρωσης μιλούσαν για «διαστρέβλωση της Ιστορίας, προπαγάνδα μίσους, αντι-τουρκική παραγωγή χρηματοδοτούμενη από το αρμενικό λόμπι», όταν το φιλμ ήταν ακόμα στα γυρίσματα. Το 22ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Κωνσταντινούπολης αρνήθηκε να εντάξει το Αραράτ στο πρόγραμμά του, αμφισβητώντας την «καλλιτεχνική αξία» της ταινίας και προσκομίζοντας ως απόδειξη τις ελάχιστες αρνητικές κριτικές που είχαν δημοσιευτεί για την ταινία σε διάφορες χώρες. Λίγο αργότερα το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας αποφάσισε τη διενέργεια σχετικής έρευνας καταλήγοντας ότι, η παρουσίαση του φιλμ στην Τουρκία θα ήταν «ανάρμοστη». Η ταινία δεν προβλήθηκε ποτέ στις αίθουσες της γείτονος χώρας. Τέλος να σημειώσουν ότι παρά τις αντιδράσεις εθνικιστών, Τουρκικό τηλεοπτικό κανάλι αποφάσισε την προβολή του Αραράτ το 2010 στη μικρή οθόνη. Η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα στις Κάνες.
Ο Atom Egoyan δηλώνει: "Νομίζω ότι υπάρχει η προσδοκία ότι η ταινία θα πει επιτέλους την αλήθεια για το τι συνέβη τότε. Όμως δεν είναι αυτό το θέμα της. Η ταινία διερευνά ποία είναι σήμερα τα αποτελέσματα εκείνων των γεγονότων... Όταν είσαι βίαιος με οποιοδήποτε τρόπο, χρειάζεται να είσαι ικανός να αρνηθείς την ανθρώπινη υπόσταση του άλλου, να "αφαιρείς", να θεωρείς ότι ο ’λλος δεν έχει το δικαίωμα να υπάρχει. Η ταινία μπορεί να κάνει τους θεατές να κατανοήσουν ότι υπάρχουν και άλλες ιστορίες, άλλες οπτικές που δεν μπορείς να "αφαιρέσεις". Η γενοκτονία είναι το αποτέλεσμα που προκύπτει όταν υπάρχει η δυνατότητα να "αφαιρέσεις" έναν ολόκληρο λαό. Ωστόσο αυτό μπορεί να συμβεί και σε μια εσωτερική κατάσταση- να "αφαιρέσεις" [από το σύνολο] ένα μέλος της οικογένειας -όλοι μπορούμε να το κάνουμε. Όμως πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να προσπαθούμε να ανακαλύψουμε την πολυπλοκότητα του δικαιώματος του άλλου να υπάρχει.
«Το Αραράτ είναι ένας στοχασμός στον πνευματικό ρόλο που διαδραμάτισε η τέχνη στον διαρκή αγώνα του λαού μου να εξιλεωθεί από τα βαθιά τραύματα της γενοκτονίας. Δεν καταστράφηκαν μόνο ανθρώπινες ζωές, καταστράφηκε και το αποτύπωμα της ανθρωπιάς μέσα μας. Η πρόκλησή μου ήταν να εξορκίσω τις επικές συνέπειες της γενοκτονίας αντικαθιστώντας τες με προσωπικές στιγμές που μοιράστηκαν οι σημερινοί χαρακτήρες της ταινίας μου. Αν η ιστορία πρέπει απαραίτητα να λέγεται, η ζωή πρέπει το ίδιο απαραίτητα να φτιάχνεται».«Αυτό που προσπαθώ με την ταινία μου είναι να ωθήσω τον θεατή να σκεφτεί τι σημαίνει να λαμβάνονται αποφάσεις για κάποιους που ζουν σήμερα από ανθρώπους που πλέον δεν είναι στη ζωή»."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου