Δράμα, Σινεφίλ | 102' | Έγχρωμη | Η.Π.Α. | 2000 |
Το Ρέκβιεμ για ένα όνειρο βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο του Hubert Shelby Jr. το 1978. Μια ταινία σταθμός, με ερμηνείες που δύσκολα περνάνε απαρατήρητες και θεματικό άξονα που περιστρέφεται γύρω από διαχρονικά κοινωνικά προβλήματα σαν κι αυτό του εθισμού. Η ταινία θεωρείται ακατάλληλη λόγω των πολύ σκληρών σκηνών της.
Πρωτότυπος τίτλος: Requiem for a Dream
Σκηνοθεσία: Darren Aronofsky
Σενάριο: Hubert Selby, Jr. (νουβέλα), Darren Aronofsky
Γλώσσα: Αγγλικά
Ώρα: 20:45 | Η είσοδος είναι ελεύθερη!
Μια μοναχική χήρα η Sara Goldfarb (Ellen Burstyn), που θέλει πολύ σύντομα να αδυνατίσει για να εμφανιστεί σε ένα τηλεοπτικό παιχνίδι, εθίζεται σε χάπια διαίτης και οδηγείται στην τρέλα. Παράλληλα ο έφηβος γιος της Harry (Jared Leto) ονειρεύεται να γίνει μεγάλος έμπορος ουσιών ώστε να βγάλει πολλά λεφτά, και μαζί με τη κοπέλα του Marion (Jennifer Connelly) και τον κολλητό του φίλο Tyrone (Marlon Wayans) βυθίζονται στην κόλαση των ναρκωτικών κάνοντας μια βουτιά σε αργή κίνηση από την ανία στην καταστροφή των ουσιών.
Η ταινία απεικονίζει τέσσερις διαφορετικές μορφές εθισμού στα ναρκωτικά, που οδηγούν τους πρωταγωνιστές στον εγκλεισμό σε ένα φανταστικό κόσμο αυταπάτης και αυτοκαταστροφικής απόγνωσης που στη συνέχεια ξεπερνιέται από την πραγματικότητα, αφήνοντας τους ως κοίλα κελύφη του πρώην εαυτού τους. Το Ρέκβιεμ για ένα όνειρο, είναι μια απόλυτα απαισιόδοξη ταινία. Οι συνέπειες όλων εκείνων των πραγμάτων που αν «κατρακυλήσει» κάποιος και δεν ελέγξει, μπορούν να τον οδηγήσουν στην καταστροφή. Όλοι τους κυνηγούν το (φημισμένο) Αmerican Dream. Αλλά όπως πιστεύουν οι ίδιοι, θα πρέπει να «θυσιαστούν» για να το επιτύχουν.
Παραλειπόμενα:
• Ο σκηνοθέτης της ταινίας Darren Aronofsky ζήτησε από τον Jared Leto και τον ηθοποιό Marlon Wayans να απέχουν από το σεξ και τη ζάχαρη, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν το αίσθημα της εξάρτησης που έπρεπε να αποδοθεί στην ταινία.
• Πολλοί από τους κομπάρσους που έπαιξαν στην ταινία ήταν, πραγματικά, χρήστες ουσιών.
• Ο Leto έχασε 12 κιλά για τις ανάγκες των γυρισμάτων. Έτρωγε μόνο μικρές ποσότητες ωμών λαχανικών για δυο μήνες. Ήθελε να φαίνεται εξουθενωμένος από τη χρήση ουσιών. Όπως αποκάλυψε, είχε αποδυναμωθεί τόσο που λιποθυμούσε στη διάρκεια των γυρισμάτων. Άρχισε να έχει προβλήματα υγείας και το συκώτι του ήταν σε άσχημη κατάσταση. Έφτασε σε σημείο να έχει παραισθήσεις. Ζαλιζόταν και φαινόταν όντως σαν εθισμένος στα ναρκωτικά. Έβλεπε ανθρώπους να τρώνε για να νιώθει έντονη επιθυμία για φαγητό, όπως θα ένιωθε ο χαρακτήρας της ταινίας για τα ναρκωτικά.
• Ο Leto προσπάθησε να ζήσει για δυο εβδομάδες στους δρόμους του Μπρούκλιν. Έτσι θα ερχόταν σε επαφή με ναρκομανείς και θα μπορούσε να καταλάβει καλύτερα τη ζωή τους. Έκανε φίλους τοξικομανείς, οι οποίοι τον βοήθησαν να ενσαρκώσει το ρόλο του.
• Η Ellen Burstyn ήταν υποψήφια για Οσκαρ Καλύτερης Ηθοποιού. Εκείνη τη χρονιά, το πήρε η Julia Roberts με την ταινία «Έριν Μπρόκοβιτς».
• Μόλις τελείωσαν τα γυρίσματα ο ηθοποιός πήγε σε μοναστήρι στη νότια Πορτογαλία για να μπορέσει να βρει τον εαυτό του και φτάσει στο φυσιολογικό του βάρος.
• Η ηθοποιός Ellen Burstyn που υποδύθηκε το ρόλο της μητέρας που ήταν εξαρτημένη από την τηλεόραση και τα φάρμακα αδυνατίσματος, χρειαζόταν τέσσερις ώρες για να ετοιμαστεί για το ρόλο της. Φορούσε διάφορα προσθετικά στο λαιμό της για να φαίνεται παχύσαρκη αλλά και δυο ολόσωμες στολές των 20 και των 40 κιλών. Είχε εννιά διαφορετικές περούκες.
• Η Jennifer Connelly υποδυόταν την τοξικομανή κοπέλα του Leto που ήθελε να γίνει σχεδιάστρια μόδας. Για να καταλάβει το πάθος της ηρωίδας με τη μόδα, άρχισε να φτιάχνει δικά της ρούχα. Κατέληξε να ανανεώσει πλήρως την γκαρνταρόμπα της.
• Ο σκηνοθέτης δεν ήθελε να δείξει κάποιο τηλεπαιχνίδι που θα συνέδεε την ταινία με τη χρονολογία που έπαιξε στους κινηματογράφους. Ήθελε να είναι διαχρονική και γι’ αυτό δημιούργησε ένα δικό του τηλεπαιχνίδι, το «Tappy Tibbons», τα γυρίσματα του οποίου διήρκεσαν μόνο μια ημέρα.
• Στις σκηνές που οι πρωταγωνιστές υποτίθεται πως κάνουν χρήση, υπάρχει σκηνοθετικό λάθος. Φαίνεται ότι οι κόρες των ματιών τους διαστέλλονται, ενώ στην πραγματικότητα έπρεπε να συστέλλονται. Ο σκηνοθέτης δεν ήθελε να κάνει μια ταινία για τα ναρκωτικά αλλά για κάθε είδους εξάρτηση.
• Το soundtrack της ταινίας ήταν το «Lux Aeterna» του Clint Mansell. Η δυναμική του τραγουδιού εντυπωσίασε και έκτοτε έχει χρησιμοποιηθεί σε διαφημίσεις, ταινίες, μεταξύ των οποίων είναι ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών και ο Κώδικας Ντα Βίντσι, αλλά ακόμα και σε βιντεοπαιχνίδια.
Η ταινία απεικονίζει τέσσερις διαφορετικές μορφές εθισμού στα ναρκωτικά, που οδηγούν τους πρωταγωνιστές στον εγκλεισμό σε ένα φανταστικό κόσμο αυταπάτης και αυτοκαταστροφικής απόγνωσης που στη συνέχεια ξεπερνιέται από την πραγματικότητα, αφήνοντας τους ως κοίλα κελύφη του πρώην εαυτού τους. Το Ρέκβιεμ για ένα όνειρο, είναι μια απόλυτα απαισιόδοξη ταινία. Οι συνέπειες όλων εκείνων των πραγμάτων που αν «κατρακυλήσει» κάποιος και δεν ελέγξει, μπορούν να τον οδηγήσουν στην καταστροφή. Όλοι τους κυνηγούν το (φημισμένο) Αmerican Dream. Αλλά όπως πιστεύουν οι ίδιοι, θα πρέπει να «θυσιαστούν» για να το επιτύχουν.
Παραλειπόμενα:
• Ο σκηνοθέτης της ταινίας Darren Aronofsky ζήτησε από τον Jared Leto και τον ηθοποιό Marlon Wayans να απέχουν από το σεξ και τη ζάχαρη, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν το αίσθημα της εξάρτησης που έπρεπε να αποδοθεί στην ταινία.
• Πολλοί από τους κομπάρσους που έπαιξαν στην ταινία ήταν, πραγματικά, χρήστες ουσιών.
• Ο Leto έχασε 12 κιλά για τις ανάγκες των γυρισμάτων. Έτρωγε μόνο μικρές ποσότητες ωμών λαχανικών για δυο μήνες. Ήθελε να φαίνεται εξουθενωμένος από τη χρήση ουσιών. Όπως αποκάλυψε, είχε αποδυναμωθεί τόσο που λιποθυμούσε στη διάρκεια των γυρισμάτων. Άρχισε να έχει προβλήματα υγείας και το συκώτι του ήταν σε άσχημη κατάσταση. Έφτασε σε σημείο να έχει παραισθήσεις. Ζαλιζόταν και φαινόταν όντως σαν εθισμένος στα ναρκωτικά. Έβλεπε ανθρώπους να τρώνε για να νιώθει έντονη επιθυμία για φαγητό, όπως θα ένιωθε ο χαρακτήρας της ταινίας για τα ναρκωτικά.
• Ο Leto προσπάθησε να ζήσει για δυο εβδομάδες στους δρόμους του Μπρούκλιν. Έτσι θα ερχόταν σε επαφή με ναρκομανείς και θα μπορούσε να καταλάβει καλύτερα τη ζωή τους. Έκανε φίλους τοξικομανείς, οι οποίοι τον βοήθησαν να ενσαρκώσει το ρόλο του.
• Η Ellen Burstyn ήταν υποψήφια για Οσκαρ Καλύτερης Ηθοποιού. Εκείνη τη χρονιά, το πήρε η Julia Roberts με την ταινία «Έριν Μπρόκοβιτς».
• Μόλις τελείωσαν τα γυρίσματα ο ηθοποιός πήγε σε μοναστήρι στη νότια Πορτογαλία για να μπορέσει να βρει τον εαυτό του και φτάσει στο φυσιολογικό του βάρος.
• Η ηθοποιός Ellen Burstyn που υποδύθηκε το ρόλο της μητέρας που ήταν εξαρτημένη από την τηλεόραση και τα φάρμακα αδυνατίσματος, χρειαζόταν τέσσερις ώρες για να ετοιμαστεί για το ρόλο της. Φορούσε διάφορα προσθετικά στο λαιμό της για να φαίνεται παχύσαρκη αλλά και δυο ολόσωμες στολές των 20 και των 40 κιλών. Είχε εννιά διαφορετικές περούκες.
• Η Jennifer Connelly υποδυόταν την τοξικομανή κοπέλα του Leto που ήθελε να γίνει σχεδιάστρια μόδας. Για να καταλάβει το πάθος της ηρωίδας με τη μόδα, άρχισε να φτιάχνει δικά της ρούχα. Κατέληξε να ανανεώσει πλήρως την γκαρνταρόμπα της.
• Ο σκηνοθέτης δεν ήθελε να δείξει κάποιο τηλεπαιχνίδι που θα συνέδεε την ταινία με τη χρονολογία που έπαιξε στους κινηματογράφους. Ήθελε να είναι διαχρονική και γι’ αυτό δημιούργησε ένα δικό του τηλεπαιχνίδι, το «Tappy Tibbons», τα γυρίσματα του οποίου διήρκεσαν μόνο μια ημέρα.
• Στις σκηνές που οι πρωταγωνιστές υποτίθεται πως κάνουν χρήση, υπάρχει σκηνοθετικό λάθος. Φαίνεται ότι οι κόρες των ματιών τους διαστέλλονται, ενώ στην πραγματικότητα έπρεπε να συστέλλονται. Ο σκηνοθέτης δεν ήθελε να κάνει μια ταινία για τα ναρκωτικά αλλά για κάθε είδους εξάρτηση.
• Το soundtrack της ταινίας ήταν το «Lux Aeterna» του Clint Mansell. Η δυναμική του τραγουδιού εντυπωσίασε και έκτοτε έχει χρησιμοποιηθεί σε διαφημίσεις, ταινίες, μεταξύ των οποίων είναι ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών και ο Κώδικας Ντα Βίντσι, αλλά ακόμα και σε βιντεοπαιχνίδια.
To Ρέκβιεμ για ένα όνειρο προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού στο Φεστιβάλ των Καννών το 2000 και έλαβε θετικές κριτικές με την κυκλοφορία του στις ΗΠΑ. Η Ellen Burstyn ήταν υποψήφια για βραβείο Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου για την παράσταση της. Η ταινία έλαβε τα εξής βραβεία:
• Βραβείο Ανεξάρτητου Πνεύματος Καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου - Ellen Burstyn (2001)
• Βραβείο Ανεξάρτητου Πνεύματος Καλύτερης διεύθυνσης φωτογραφίας - Matthew Libatique (2001)
• Βραβείο Satellite Καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου σε δραματική ταινία - Ellen Burstyn (2001)
• Βραβείο της Ένωσης Διαδικτυακών Κριτικών Κινηματογράφου Καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου - Ellen Burstyn (2002)
• Βραβείο της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου του Σικάγου Καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου - Ellen Burstyn (2002)
• Βραβείο Boston Society of Film Critics Καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου - Ellen Burstyn (2000)
• Βραβείο Florida Film Critics Circle Καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου - Ellen Burstyn (2002)
• Βραβείο της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου του Λας Βέγκας Καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου - Ellen Burstyn (2000)
• Βραβείο της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου των Νοτιοανατολικών ΗΠΑ Καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου - Ellen Burstyn (2000)
• Βραβείο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Στοκχόλμης Καλύτερης ηθοποιού - Ellen Burstyn (2000)
• Βραβείο Online Film Critics Society Καλύτερης σκηνοθεσίας - Darren Aronofsky (2002)
• Βραβείο Online Film Critics Society Καλύτερης πρωτότυπης μουσικής - Clint Mansell (2002)
• Βραβείο Online Film Critics Society Καλύτερου μοντάζ - Jay Rabinowitz (2002)
• Βραβείο Phoenix Film Critics Society Καλύτερου μοντάζ - Jay Rabinowitz (2002)
• Βραβείο Phoenix Film Critics Society Καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου - Ellen Burstyn (2001)
• Βραβείο Chlotrudis Καλύτερης ταινίας (2001)
• Βραβείο Ανεξάρτητου Πνεύματος Καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου - Ellen Burstyn (2001)
• Βραβείο Ανεξάρτητου Πνεύματος Καλύτερης διεύθυνσης φωτογραφίας - Matthew Libatique (2001)
• Βραβείο Satellite Καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου σε δραματική ταινία - Ellen Burstyn (2001)
• Βραβείο της Ένωσης Διαδικτυακών Κριτικών Κινηματογράφου Καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου - Ellen Burstyn (2002)
• Βραβείο της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου του Σικάγου Καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου - Ellen Burstyn (2002)
• Βραβείο Boston Society of Film Critics Καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου - Ellen Burstyn (2000)
• Βραβείο Florida Film Critics Circle Καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου - Ellen Burstyn (2002)
• Βραβείο της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου του Λας Βέγκας Καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου - Ellen Burstyn (2000)
• Βραβείο της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου των Νοτιοανατολικών ΗΠΑ Καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου - Ellen Burstyn (2000)
• Βραβείο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Στοκχόλμης Καλύτερης ηθοποιού - Ellen Burstyn (2000)
• Βραβείο Online Film Critics Society Καλύτερης σκηνοθεσίας - Darren Aronofsky (2002)
• Βραβείο Online Film Critics Society Καλύτερης πρωτότυπης μουσικής - Clint Mansell (2002)
• Βραβείο Online Film Critics Society Καλύτερου μοντάζ - Jay Rabinowitz (2002)
• Βραβείο Phoenix Film Critics Society Καλύτερου μοντάζ - Jay Rabinowitz (2002)
• Βραβείο Phoenix Film Critics Society Καλύτερου Α' γυναικείου ρόλου - Ellen Burstyn (2001)
• Βραβείο Chlotrudis Καλύτερης ταινίας (2001)
en 
Σκηνοθεσία: Darren Aronofsky | Σενάριο: Hubert Selby (νουβέλα), Jr., Darren Aronofsky | Πρωταγωνιστούν: Ellen Burstyn, Jared Leto, Jennifer Connelly, Marlon Wayans | Μουσική: Clint Mansell | Φωτογραφία: Matthew Libatique | Γλώσσα: Αγγλικά | Χώρα Παραγωγής: Η.Π.Α. | Παραγωγοί: Eric Watson, Palmer West | Εταιρείες παραγωγής: Thousand Words, Protozoa Pictures | Μοντάζ: Jay Rabinowitz | Διανομή: Artisan Entertainment | Κοστούμια: Laura Jean Shannon | Γυρίσματα: Νέα Υόρκη
