Κινηματογραφική Λέσχη Ερέτριας: Λεωφορείον ο Πόθος

Την Παρασκευή, 2 Ιουνίου 2017 θα προβληθεί η κλασική ταινία "Λεωφορείον ο Πόθος" του Elia Kazan.

Δράμα, Αισθηματική | 122' | Ασπρόμαυρη | Η.Π.Α. | 1951 | Κατάλληλο, επιθυμητή γονική συναίνεση

Υποδειγματική διασκευή του καλύτερου θεατρικού έργου του Tennessee Williams, σε μια ταινία που τιμήθηκε με 4 βραβεία Όσκαρ και άφησε εποχή για την αισθαντική παρουσία του Marlon Brando. Η ταινία έμεινε κλασική και σήμερα θεωρείται αριστούργημα για τις ανεπανάληπτες ερμηνείες των πρωταγωνιστών της.
Πρωτότυπος τίτλος: A Streetcar named Desire

Σκηνοθεσία: Elia Kazan

Σενάριο: Tennessee Williams

Γλώσσα: Αγγλικά

Η προβολή θα γίνει στον Πολιτιστικό Σύλλογο "Κ. Κανάρης" χάρτης (έναντι Ι.Ν. Παραβουνιώτισσας)

Ώρα: 21:00 | Η είσοδος είναι ελεύθερη!

Υπόθεση

Η Blanche (Vivien Leigh), μια καταθλιπτική δασκάλα από τις Νότιες Πολιτείες, μετακομίζει στη Νέα Ορλεάνη στο σπίτι της αδερφής της Stella (Kim Hunter), που ζει με τον άντρα της Stanley Kowalski (Marlon Brando). Ο Stanley, που ως Πολωνός μετανάστης και εργάτης αντιμετωπίζεται υποτιμητικά από την Blanche, καθηλώνει την Stella με τον οξύθυμο και επιβλητικό χαρακτήρα του σε μία σχέση που κυριαρχείται από το ωμό πάθος. Η ευαίσθητη και υπερβολική Blanche, τονίζοντας την ευγενή καταγωγή και την καλή ανατροφή της, μπαίνει στο στόχαστρό του και ενδόμυχα γεννιέται ένας κρυφός πόθος. Όσο περνά ο καιρός, αποκαλύπτονται μυστικά του παρελθόντος της Blanche και λόγω της συγκατοίκησης δημιουργούνται εντάσεις και πολλαπλά ξεσπάσματα που αφαιρούν ένα ένα τα πέπλα από τους πολύπλοκους χαρακτήρες των ηρώων.
Παραλειπόμενα
- Αν και το «Λεωφορείον ο Πόθος» ήταν η έβδομη ταινία του Elia Kazan, είναι περισσότερο θεατρική παρά κινηματογραφική. Ο Kazan δεν ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για τις οπτικές δυνατότητες του κινηματογράφου. Η εξαιρετική ασπρόμαυρη φωτογραφία και το περιορισμένο, κλειστοφοβικό σκηνικό, δημιουργεί την κατάλληλη ατμόσφαιρα για να ζωντανέψουν οι ήρωες του Tennessee Williams.

- Ο Kazan γύρισε όλη την ταινία σε ένα σκηνικό δύο δωματίων, χρησιμοποιώντας μία μόνο μηχανή λήψης, δίνοντας έτσι στα πλάνα του μια χαρακτηριστική λιτότητα.

- Όταν η ταινία βγήκε στο σινεμά, πυροδότησε θύελλα αντιδράσεων. Οι πολέμιοί του το κατηγορούσαν ως ανήθικο, παρακμιακό, αισχρό και αμαρτωλό. Το λογοκριμένο υλικό, που θεωρείτο χαμένο για μεγάλο χρονικό διάστημα, βρέθηκε και προστέθηκε στην αποκαταστημένη βερσιόν της ταινίας, που βγήκε το 1993.

- Ο σκηνοθέτης για να τονίσει τον κλοιό που έσφιγγε γύρω από την Blanche, έφτιαξε στο σκηνικό των δύο δωματίων μετακινούμενα διαχωριστικά, έτσι ώστε όσο προχωρούσε η ταινία οι τοίχοι να συγκλίνουν δημιουργώντας έναν όλο και μικρότερο χώρο.

- Ο Kazan χρησιμοποίησε τους ηθοποιούς της θεατρικής παράστασης στην ταινία, με εξαίρεση την Vivien Leigh, στον ρόλο της Blanche. Στην θεατρική παράσταση τον ρόλο αυτόν τον υποδυόταν η Jessica Tandy.

- Ο Elia Kazan για να ξεφύγει από την εικόνα της απλής θεατρικής λήψης χρησιμοποίησε κοντινά πλάνα στα πρόσωπα των ερμηνευτών τονίζοντας τις εκφράσεις τους.

- Ο σκηνοθέτης της ταινίας έπαιξε με τον φωτισμό των χώρων έτσι ώστε η ταινία να θυμίζει νουάρ, πρόσθεσε κάποια στοιχεία γκοθικ τα οποία τονίζουν την ατμόσφαιρα που κάποιες στιγμές θυμίζει θρίλερ και χρησιμοποίησε ήχους του δρόμου που ακούγονται από το εξωτερικό περιβάλλον του σπιτιού.

Βραβεία

Η ταινία προτάθηκε για δώδεκα Βραβεία Όσκαρ (1951), λαμβάνοντας συνολικά τέσσερα βραβεία. Είναι η μοναδική ταινία μέχρι και σήμερα που έχει λάβει τρία ερμηνευτικά βραβεία και μοιράζεται το ρεκόρ με την ταινία του Το Δίκτυο (1976). Ο Marlon Brando ήταν ο μοναδικός από τους ηθοποιούς της ταινίας που ήταν υποψήφιοι που δεν τιμήθηκε με βραβείο, το οποίο έχασε από τον Humphrey DeForest Bogart για την ταινία Η Βασίλισσα της Αφρικής, ενώ η ταινία έχασε το όσκαρ καλύτερης ταινίας από το Ένας Αμερικανός στο Παρίσι. Το 1997, το "Λεωφορείον ο Πόθος" έλαβε την 45η θέση ως μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. Επιπλέον, η ταινία τιμήθηκε ακόμη με ένα βραβείο BAFTA, μία Χρυσή Σφαίρα, Ειδικό βραβείο και πρώτο Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Βενετίας και είχε ένα μεγάλο πλήθος άλλων μικρότερων διακρίσεων.
Βραβεία Όσκαρ
~ Α' Γυναικείου Ρόλου – Vivien Leigh
~ Β' Ανδρικού Ρόλου – Karl Malden
~ Β' Γυναικείου Ρόλου – Kim Hunter
~ Καλλιτεχνικής διεύθυνσης (σκηνικών) – Richard Day και George James Hopkins

Αφίσα